နောက်ခံအကြောင်း

ဧရာဝတီလင်းပိုင်များသည် မျိုးသုန်းအန္တရာယ်နှင့် အထူးရင်ဆိုင်နေရပြီး မြန်မာနိုင်ငံ ဧရာဝတီမြစ်အတွင်း ၇၉ကောင်သာကျန်ရှိသည်။ ရေထုညစ်ညမ်းခြင်း၊ အလွန်အကျွံငါးဖမ်းခြင်း၊ တရားမဝင် ငါးဖမ်းနည်းများသုံးခြင်း၊ လှေအသွားအလာအလွန်များပြားခြင်း စသည့် လူသားများ၏လုပ်ရပ်များက ၎င်းတို့၏အသက်ရှင်သန်ရေးကို ခြိမ်းခြောက်နေသည်။

စီမံကိန်း

ဧရာဝတီမြစ်ထဲကျန်နေသည့် လင်းပိုင်အုပ်စုငယ်သည် မန္တလေးမြို့၏မြောက်ဘက်၊ မင်းကွန်းနှင့် ဗန်းမော်အကြားတွင် နေထိုင်ကြသည်။ ယင်းမြစ်၏ အရှည် ၇၄ ကီလိုမီတာရှိသော ဧရိယာတစ်ခုကို ဧရာဝတီလင်းပိုင် ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးဧရိယာ (ADPA) အဖြစ် မြန်မာနိုင်ငံငါးလုပ်ငန်းဦးစီးဌာန (DoF) က ၂၀၀၅ ခုနှစ်တွင် သတ်မှတ်ခဲ့သည်။ ယင်းဧရိယာတွင် လင်းပိုင်များ ဖမ်းခြင်း၊ သတ်ဖြတ်ခြင်း၊ ရောင်းဝယ်ခြင်း၊ လျှပ်စစ်ရှော့တိုက်၍ ငါးဖမ်းခြင်း၊ အချို့သော ငါးဖမ်းပိုက်အမျိုးအစားများ အသုံးပြုခြင်းတို့ကို တင်းကျပ်စွာ တားမြစ်သည်။ ဧရာဝတီမြစ်တစ်လျှောက်လုံးတွင် ရွှေကျင်လုပ်ငန်းကို ၂၀၀၅ ခုနှစ်တွင် တားမြစ်ခဲ့သည်။ DoF သည် တောရိုင်းတိရစ္ဆာန် ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးအသင်း (WCS) နှင့်အတူပူးပေါင်း၍ လင်းပိုင် စောင့်ရှောက်ရေးနှင့် ရေရှည်မြဲသော ငါးဖမ်းအလေ့အထများအကြောင်းကို ဒေသနေသူများကို ပညာပေးပြီး ဒေသခံအခြေစိုက် သဘာဝခရီးသွားလုပ်ငန်းကို ပံ့ပိုးပေးလျက်ရှိသည်။ ၎င်းတို့သည် စကားဝိုင်းများနှင့် အလုပ်ရုံဆွေးနွေးပွဲများ ကျင်းပပြီး လင်းပိုင်အရေအတွက် ပုံမှန်စစ်တမ်းကောက်ယူကြသည်။ DoF သည် မြစ်ကြောင်းတစ်လျှောက်ကင်းလှည့်၍ ငါးဖမ်း စည်းကမ်းများအတိုင်း ကျင့်သုံးဆောင်ရွက်သည်။

အဖွဲ့အစည်း

တောရိုင်းတိရစ္ဆာန် ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးအသင်း (WCS) သည် နိုင်ငံတကာ NGO အဖွဲ့တစ်ခုဖြစ်ပြီး အဖွဲ့၏တာဝန်မှာ သိပ္ပံပညာ၊ ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ရေးလုပ်ငန်း၊ ပညာပေးလုပ်ငန်းနှင့် သဘာဝအပေါ် တန်ဖိုးထားတတ်စေရန်လှုံ့ဆော်ခြင်းတို့မှတစ်ဆင့် ကမ္ဘာတစ်ဝန်းရှိ တောရိုင်းတိရစ္ဆာန်များနှင့် သဘာဝနေရာများကို စောင့်ရှောက်ရန်ဖြစ်သည်။ WCS သည် ၁၉၉၃ ခုနှစ်တွင် မြန်မာနိုင်ငံ၌ ရေရှည် ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးကို စတင်ခဲ့သည့် ပထမဆုံး နိုင်ငံတကာ NGO ဖြစ်သည်။